قلم‌هاي كرونايي – سلام دكتر

ظاهرا اين روزها قلم نمي خواهد الگوي خود را تغيير دهد ، حتي به خاطر خودش ، الگوي تكراري كه همه از آن فرار كرده اند.

اين مدل ، كه تمام مدادها را برداشته و پارچه مشكي را روي ملحفه هاي سفيد پهن كرده است ، اهميتي نمي دهد كه به راحتي با هر پاك كن تميز شود و محل خشك شود.

قلمي كه تا چند روز پيش همه او را دوست داشتند و به دنبالش مي گشتند و زماني كه ناگهان از آن دور شد و ديگر نمي خواست بنويسد.

و آنچه برخي را كه هنوز او را دوست دارند نگران مي كند ، اين قلم هميشه از او مي پرسد كه چه كار مي كند ، اما او بيشتر از هر زمان ديگري معمولي مي نويسد ، در مورد تاجگذاري و مرگ و كمال جوانان ، نوجوانان ، مادران ، كودكان ، پدران و غيره. به

به نظر مي رسد او كرونا ويروس بوده و واكسن بايد در اسرع وقت به او داده شود زيرا چند روزي است كه با او تماس گرفته و نياز به تمجيد دارد.

چه اتفاقي براي قلم افتاده است ، كه اين روزها به جاي اميد ، پيوندي شگفت انگيز ، پيماني غيرقابل شكست و برادري با مرگ و تاج گذاري برقرار كرده است؟ اينجا چه روزي است؟

قلم ، هان ، به اصالت خود بازگرديد ، كمتر بنويسيد ، مرگ اندوه مادران درمانده را دوچندان كرده است.

كشور را ترك كنيد ، قلب خود را از كرونا بگيريد ، اگرچه گفته مي شود قلب گرفتن آسان نيست. بنام زندگي بنويس ، بنام اميد بنويس.

اين بار قلم شما را با اشك و چشمان معصوم كودك خردسالي كه كرونا از نوازش هاي مادرانه اش گرفته و با ناكارآمدي خود شور بازي هاي دوران كودكي را در قلبش خشك كرده است ، به اشتراك مي گذارم.

مثال مرگ كرونا را حذف كنيد و زيباترين جمله دست نيافتني اين روزها را براي مردم بنويسيد. به ياد خود بنويسيد تا زماني كه سكوت مرگبار آن را نشكنيد و آرامش عزاداران را بر هم نزده ايد ، كرونا را در خانه هاي خود رها نكنيد.

انتهاي پيام