چرا با افزايش سن، زمان برايمان سريع‌تر مي‌گذرد؟

به گزارش تيتر نيوز ، روزنامه خراسان در ادامه نوشت: اگر من اخبار را به وضوح بخاطر داشته باشم چگونه ممكن است طوفان كاترينا هفت سال و 26 سال بيشتر از انفجار چرنوبيل باشد؟ شايد اگر نظريه “تجربه انساني گذر زمان” را از منظر روانشناسي بهتر درك كنيم ، بتوانيم بر وضعيت يا تجربه مرور زمان غلبه كنيم.

در زير چند نكته در اين مورد آورده شده است.

چرا فكر مي كنيم مرور زمان شتاب مي گيرد؟

فريدمن و جانسون روانشناساني بودند كه فرضيه هايي را درباره اشتباهات ما در مورد ما ايجاد كردند كه زمان به سرعت مي گذرد: تجربيات جديد با وضوح بيشتري به خاطر سپرده مي شوند و با افزايش سن در برابر تجربيات آسيب پذير نيستيم. وقايع مهم زندگي نشانه هايي هستند كه ما براي اندازه گيري گذشت زمان از آنها استفاده مي كنيم. هرچه اين تجربيات بيشتر باشد ، احساس سرعتي بيشتري خواهيم داشت. همه ما مي دانيم كه دوران كودكي پر از موارد مهم و به ياد ماندني است مانند يادگيري دوچرخه سواري يا دوست يابي ابتدا. برعكس ، زندگي بزرگسالان عادي و مكانيكي مي شود و همه چيز بيدار مي شود.

احتمال ديگر اين است كه وقتي مشغول يا گيج هستيم ، زمان به سرعت مي گذرد. مشغول بودن مي تواند باعث شود كه مقداري از حافظه خود را از دست بدهيم و باعث شود احساس كنيم زمان كم است. فريدمن و جانسون خاطرنشان كردند مشاغلي كه نياز به توجه زيادي دارند كوتاهتر از مشاغلي هستند كه به مراقبت نياز ندارند و روشن است كه هرچه پيرتر مي شويم مشاغلي مانند مشاغل مرتبط با شغل ، تربيت فرزند و مواردي از اين قبيل. .

از آنجا كه مي دانيم خاطرات با گذشت زمان كمرنگ مي شوند ، فكر مي كنيم خاطرات بسيار زنده تازه اتفاق افتاده اند و خاطراتي كه به سختي به خاطر سپرده مي شوند سالهاست كه وجود دارد.

آيا مرور زمان مي تواند كند شود؟

روانشناسان در چندين مطالعه دريافتند كه بزرگسالان ، به ويژه افراد بالاي 40 سال ، سريعتر از قبل حركت مي كنند. متخصص مغز و اعصاب Egelman معتقد است كه زمان داراي ساختار روانشناختي است و نه تنها بين سن و فرهنگ بلكه بين آگاهي فردي نيز متفاوت است. او مي گويد: “زمان مي تواند تغييري در ذهن شما و من ايجاد كند.” مغز در حركت اسلحه شما سكوت مي كند. براي فهميدن اينكه چه اتفاقي مي افتد بايد ترفندهاي زيادي را براي تعمير انجام دهيد. يك ترفند اين است كه ما را متقاعد كند كه ما در يك لحظه زندگي مي كنيم ، در لحظه اي كه نيم ثانيه پيش اتفاق افتاده است! اما وقتي با رويدادهاي جديدي روبرو مي شويم مي توانيم كاهش زمان را مشاهده كنيم زيرا مغز براي پردازش اطلاعات جديد هنوز مجبور به كار و ايجاد جزئيات بيشتر در حافظه است.

اگلمن مي گويد: “همه اين فرايندهاي اضافي زمان زيادي را به خود اختصاص مي دهند ، بنابراين ما تجربيات جديد را به عنوان حركت آهسته تشخيص مي دهيم (يا آنرا به ياد مي آوريم).” اين روند شامل بسياري از تجربيات كودكي و موقعيت هاي غيرقابل پيش بيني ما است. “آيا اين است كه ما به زودي بايد يك واقعيت جديد چالش برانگيز را ببينيم.

تجربيات جديد را كاوش كنيد

مغز مي تواند بدون هيچ تلاشي توجه خود را به حوادث نزديك معطوف كرده و انرژي كمتري را در توليد ادراك مصرف كند. بنابراين جزئيات كمي از وقايع اخير را به ياد مي آوريم و به نظر مي رسد آنها را فراموش كرده ايم. ايگلمن مي گويد ، اين راه حل به دنبال تجربيات جديد است. فكر مي كنيد او مي خواهد درباره تكنيك هاي رفتاري ذهني صحبت كند؟ بله ، به عنوان مثال ، ساعت خود را در كمد ديگر خود قرار دهيد ، روش مسواك زدن را تغيير دهيد و موارد ديگر. در زندگي روزمره مثالهاي زيادي براي ورزش ذهني وجود دارد. جيمز برادوي و بريتني ساندوال ، دو روانشناسي كه در مجلات علمي به نگارش درآمده اند ، گفته اند كه ما به تجربيات جديد و متفاوت نياز داريم ، بنابراين اين زمان براي ما كند مي شود. كمبود تجربيات جديد در نوجواني ممكن است دليل اصلي اين باشد كه چرا كودكي غالباً در حافظه خودكشي ما بسيار خود را نشان مي دهد و پس از اندكي تأمل به اين نتيجه مي رسيم كه گذشت زمان در آن زمان كند بود. به همين دليل تمام اين خاطرات شيرين به نظر مي رسند.

نوستالژي اگرچه هيجان انگيز است ، اما جاي رفتن به مكان هاي جديد ، ملاقات با افراد جديد ، خواندن كتاب هاي جديد ، گوش دادن به موسيقي جديد ، تماشاي فيلم هاي جديد و موارد ديگر را نمي گيرد و اين تجربيات جديد عملاً سرعت را كاهش مي دهند. به عبارت ديگر ، اين احساس ما را در طول زمان تغيير مي دهد.

انتهاي پيام